Θεατρική Παράσταση Μαθητών 9ου Γυμνασίου Πειραιά

Αριστοφάνους Εκκλησιάζουσες

Από τη θεατρική ομάδα του 9^ου Γυμνασίου Πειραιά

 Παρασκευή 18 Μαΐου 2018, ώρα 7:30 μμ

Θέατρο Κώστας Κωσταράκος

Θήρας και Μαντινείας, Καμίνια

Μετά την ήττα της στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, η Αθήνα έχει περιέλθει σε δεινή κατάσταση. Οι γυναίκες με αρχηγό την Πραξαγόρα, αποφασίζουν να αντιδράσουν και να αντισταθούν, μεταμφιέζονται σε άνδρες και πετυχαίνουν να περάσουν ψήφισμα που τους δίνει την εξουσία, την οποία ασκούν με βάση την κοινοκτημοσύνη και την ισότητα… και στον έρωτα…

Άντε πάμε στη Βουλή

πάμε ν’ αναλάβουμε

κι όλα να τ’ αλλάξουμε βρε…

Μία είναι μόνον η λύση, μόνο μία σανίδα σωτηρίας έχουμε, να δώσουμε την εξουσία στις γυναίκες όπως την έχουνε και μέσα στα σπίτια μας…

Δύο, λοιπόν, είναι οι βασικές αρχές που προτίθεμαι να εφαρμόσω: πρώτον κοινοκτημοσύνη, δεύτερον, συμμετοχή και ισότητα απολαβών. Όχι να ζει ο ένας μέσα στα πλούτη, κι ο άλλος μέσα στην πείνα. Στο εξής όλοι θα τα έχουν όλα από κοινού κι όμοια ο ένας με τον άλλο…

Πλάι στις όμορφες, θα στέκονται οι γριές κι οι ξεδοντιάρες. Θέλεις να φιλήσεις μια όμορφη; Θα υποχρεωθείς να φιλήσεις πρώτα τη γριά… 

Διασκευή-Θεατρική Διδασκαλία:

Μαρουσώ Γεωργοπούλου

Διανομή ρόλων με αλφαβητική σειρά:

Άννα Βλαχογιάννη: ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ

Εμμανουέλα Ζαμπετάκη: ΜΕΛΙΣΤΙΧΗ & ΒΛΕΠΥΡΟΣ

Σοφία Κοκονέζη: ΓΛΑΥΚΗ & ΑΝΑΞΙΚΡΑΤΗΣ

Ειρήνη Κυριακίδου: ΣΩΣΤΡΑΤΗ & ΝΕΟΣ

Αλίνα Κωσταρά: ΓΕΥΣΙΣΤΡΑΤΗ & ΓΕΙΤΟΝΑΣ

Έλενα Νικολάου: ΝΑΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

& Α΄ ΓΡΙΑ

Άννα Σταυροπούλου: ΚΛΕΟΝΙΚΗ & ΝΕΑ

Παναγιώτα Σταυροπούλου: ΚΛΕΙΝΑΡΕΤΗ, ΧΡΕΜΗΣ & Γ΄ ΓΡΙΑ

Αναστασία Τριανταφύλλου: ΦΙΛΑΙΝΕΤΗ & Β΄ ΓΡΙΑ

Xαρακτηριστικά της Αρχαίας Κωμωδίας

Kύριο γνώρισμα της κωμωδίας είναι ο πολιτικός της χαρακτήρας, η παρουσίαση δηλαδή επί σκηνής επίκαιρων κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων, ιδιαίτερα δύο κεντρικών: πόλεμος και ειρήνη, κρίση του θεσμού της πόλης. Άλλα γνωρίσματά της είναι η βωμολοχία και η δηκτική [(< δάκνω) = καυστική] σάτιρα γνωστών προσώπων (στοιχεία που επιβιώνουν στη σημερινή επιθεώρηση).

H αθηναϊκή δημοκρατία, εξασφαλίζοντας την ελευθερία και την ισότητα μεταξύ των πολιτών, είχε δώσει στην κωμωδία το δικαίωμα της παρρησίας (πᾶν + ῥῆσις = λόγος), της ελευθερίας δηλαδή λόγου, στον ποιητή, χωρίς να φοβάται μήπως τον καταγγείλουν για συκοφαντία ή εξύβριση, γιατί τον προστάτευε ο ιερός νόμος του θεού Διονύσου. Έτσι, ο κωμικός ποιητής τοποθετείται σε κάθε σοβαρό ηθικοθρησκευτικό και πολιτικοκοινωνικό πρόβλημα της εποχής του, ασκεί κριτική σε όλα τα σημαντικά πρόσωπα, διασύρει όχι μόνο τη δημόσια αλλά και την ιδιωτική ζωή τους (ὀνομαστὶ κωμῳδεῖν).

H προσωπική αυτή σάτιρα, στην αρχή, είχε σκοπό να διασκεδάζει το ακροατήριο. Στη συνέχεια, όμως, παράλληλα με την τραγωδία, συνέβαλε στη βελτίωση της πολιτείας, στηλιτεύοντας κάθε παρανομία και ασκώντας οξύτατη κριτική στα «τῆς πόλεως πράγματα» και σε όσους τα διαχειρίζονται. Δεν προκαλούσε δηλαδή μόνο ευθυμία και γέλιο, αλλά ήταν και ωφέλιμη, «χρηστὰ τῇ πόλει λέγειν». (Απόσπασμα από Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία – Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας (Α, Β, Γ Γυμνασίου) –http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C116/554/3643,15714/)